ایمپلنت

سوال بسیار خوبی است اگر ریشه دچار عفونت نشود،خیر فرد را خطری تهدید نمیکند به شرطی که با دندانپزشک خود در ارتباط کامل باشد و هر شش ماه برای چکاپ کامل به دندانپزشکی مراجعه کند.در این مراجعه دندانپزشک شرایط بالینی و کلینیکال فرد را مرتبا معاینه کرده تا فرد دچار خطر نشود.

توضیحات: وجود ریشه دندان برای از بین نرفتن استخوان های اطراف آن نواحی بسیار مناسب است چون اگر ریشه دندان کشیده شود و ایمپلنت جایگزین نشود استخوان فک شروع به کوچک شدن و تحلیل میکند و بعد از مدتی دیگر بافت استخوان قطر و طول مناسب جهت استفاده را ندارد پس باید پیوند استخوان انجام شود که علاوه بر افزایش زمان درمان، هزینه بیشتری را برای بیمار در بر دارد.

نتیجه گیری: وجود ریشه دندان در فک مثل وجود ریشه درخت در خاک است تا زمانی که ریشه در زمین وجود داشته باشد موجب مانگاری و عدم فرسایش خاک اطراف ریشه میشود.

اگر این اتفاق رخ دهد  دندان های کناری به دلیل حرکت  به طرفین جای خالی این دندان را پر میکنند و مشکلات کجی دندان ها در کودکان و نازک شدن استخوان(تحلیل) در نواحی دندان از دست رفته در بزرگسالان را به دنبال دارد.

عموما در سنین کم کودکان باید مرتبا توسط دندان پزشک چکاپ شوند و در صورت لزوم خیلی سریع تمام درمان ها انجام شود تا از مشکلات بیشتر در بزرگسالی جلوگیری شود.

به عنوان مثال فرض کنید که در کودکی دندان شماره ۶ از دست رفته است .این دندان معمولا به دندان ۶ سالگی  معروف است  و بچها این دندان را در ۶سالگی  بخاطر رژیم مواد قندی زیادوعدم بهداشت مناسب فردی و عدم دقت والدین در فرزندان،از دست می دهند. ممکن است که در ۸ یا ۹سالگی منجر به کشیدن  بشود و بعد ها که دندان های ۷ و ۸ رویش پیدا میکند، یک حرکتی از قسمت عقب به جلو(خلف به قدام)دارند  لذا آن فضای دندان ۶ به مرور زمان تا حد زیادی بسته می شود جایگزین این دندان بسیار کار مشکلی است ضمن اینکه دندان شماره ۷ درحال حرکت است با وجود فضای خالی دندان ۶ ازدست رفته ارتباط صحیح خود را با دندان 7 مقابل خود از دست میدهد و بنابراین بیمارفکر میکند که یک دندان را می کشد،در صورتی که باکشیدن یک  دندان کل سیستم بهم میریزد حالا اگر این دندان  جلو باشد در تکلم و تلفظ کودک شما تاثیر میگذارد  و بعدها در تلفظ کلمات (س-ت) دچار مشکل خواهد شد.

بنابراین میبینیم که با از دست  دادن یک دندان  یک سیستم فکی بهم ریخته می شود. فضاها بسته می شود  و این بسته شدن فضا در دندان های خلفی ایجاد کنتاکت های زودرس می کند که این کنتاکت های زودرس روی کُندیل یا مفصل گیجگاهی فکی بیمار تاثیر میگذارد و باعث ایجاد آسیمتری(انحرافات تقارنی استخوان های فک) می کند و میدلاین(خطی عمودی که صورت را به دو قسمت چپ و راست تقسیم میکند) درآن قسمتی که دندان کشیده شده و یا از دست رفته را نا متقارن میسازد به طوری که در این گونه مشکلات فرد باید به متخصص ارتودنسی مراجعه کند و اصلاح این انحرافات هم هزینه زیادی دارد و هم درمان بسیاری طولانی خواهد داشت(شش ماه تا دوسال).

این کشیدن ها یا از دست دادن دندان ها باعث می شود که زیبایی بیمار از بین برود به خصوص در دندان های جلو که در اجتماع باعث پایین آمدن اعتماد به نفس در فرد میشد.با آمدن ایمپلنت های دندانی برای جایگزینی دندان های از دست رفته یک تحول بزرگ بشری در قرن ۲۱ رخ داد.

در افراد مسن که با از دست دادن دندان ها و تحلیل شدید استخوانی دو فک عموما از پروتز های متحرک نامناسب استفاده می کنند، اینکار ممکن است با ایجاد اختلال در جویدن( یکی از مراحل مهم هضم غذایی) در این افراد همراه است که باعث بروز مشکلات گوارشی و عدم جذب مواد غذایی کافی در بدن میشود.

در کل با آمدن ایمپلنت های دندانی امید به زندگی درهمه افراد بیشتر شده است.

خب تمام درمان های ایمپلنت با بی حسی موضعی در محل مورد نظر انجام میشود که در حال انجام ایمپلنت بیمار معمولا درد زیادی احساس نمیکند.در مورد خونریزی هم اگر بیمار بیماریه زمینه ای نداشته باشد(در کلینیک تخصصی روژان  قبل از انجام جراحی ها و کار های مهم   چک کردن آزمایش خون بیمار یکی از الزامات است) و با رعایت پروتکل های جراحی توسط دندان پزشک پس از زدن بخیه میتوان گفت که خونریزی کاملا قابل کنترل است و خون ریزی در حین انجام ایمپلنت هم  کاملا طبیعی  است و البته رعایت اصول تغذیه بیمار و رعایت دستورات بعد از عمل در کنترل خونریزی و تسریع التیام بسیار ضروری است.

بله ممکن است بیمار درد کمی داشته باشد ولی با وجود مسکن ها و در واقع مدیریتی که جراح انجام می دهد می تواند درد خیلی خیلی کمی  داشته باشد که قابل تحمل  برای بیمار است ولی اینکه بدون  خونریزی باشد خیر اصلا وجود ندارد چونکه شما وقتی لثه را  و پوست را می شکافید، لثه پر از عروق و رگهای خون رسان است، پس خونریزی  خواهد داشت.

در تبلیغات امروزه میبینیم که این روزها  ایمپلنت یکروزه به جهت تبلیغ باب شده که البته فقط برای دندان های قُدامی(جلو) که فشار جوندگی کمی وجود دارد  استفاد میشود. در این روش زمانی که ایمپلنت در استخوان فک قرار میگیرد در همان لحظه قالبگیری جهت ساخت روکش دائم انجام میشود و در همان جلسه یک روکش موقتی به بیمار داده میشود(بیمار تا زمان جوش خوردن ایمپلنت به فک دندان که 3 الی 4 ماه زمان میبرد باید از محل جراحی ایمپلنت مراقبت کرده تا پروسه درمان به بهترین نحو انجام شود)

روکش موقتی که به بیمار تحویل میشود نباید هیچ گونه سطح جونده با دندان های فک مقابل داشته باشد.  بعد از جوش خوردن فیکسچر به استخوان فک در طول یک جلسه روکش موقتی با روکش دائم تعویض میگردد.

البته این روش برای کسانی مناسب است که از نظر شغلی داشتن دندان های مرتب و سالم یکی از الزامات شغلی آنهاست. در کلینیک تخصیی روژان تمام خدمات به صورت تخصصی انجام میشود و ما امکان پرداخت به صورت اقساطی رو در کلینیک برای شما عزیزان فراهم کرده ایم.

حال برویم نحوه انجام این مدل ایمپلنت را به جزییات بیشتری بخوانیم

خب بعد از انجام بی حسی با ابزار مخصوص لثه را کنار میزنند  تا به سطح استخوان برسند و با عمل دیریلینگ(سوراخ کردن استخوان)،فیکسچر (همان پایه ایمپلنت که از جنس تیتانیوم است و قرار است تا آخر عمر با استخوان در تماس باشد و با آن جوش بخورد) را در درون فک جایگذاری می کنند که پس از جوش خوردن با استخوان و محکم شدن آن که عموما سه الی چهار ماه طول میکشد و بعد از آن قالبگیری و مراحل ساخت روکش انجام میگیرد.

بعد انجام ایمپلنت چه کار هایی را نباید بکنیم؟؟

باید دقت شود که هیچ گونه فشاری نباید روی دندان ایمپلنت شده باشد چون هر فشاری باعث شکست ایمپلنت  شده که علاوه بر درد،تخریب بافت استخوانی را در پی خواهد داشت.مثلا از گاز زدن چیز های سفت مثل سیب و یا بریدن نان و امثال اینها باید به شدت اجتناب کرد و حدود یک هفته از رژیم غذایی نرم استفاده نمود.

برای افرادی که از نظر شغلی  شغل حساسی دارند مثل گوینده تلویزیون و یا هنر پیشه ها که میخواهند سر صحنه فیلمبرداری بروند و کسانی که با ارباب رجوع خاص خود در ارتباط هستند.

نکته بسیار مهم در جواب تبلیغات ایمپلنت یکروزه اینکه مثلا وقتی پای یک فرد میشکند در آن پلاتین جایگزاری میکنند و محل آسیب دیدگی را گچ میگیرند و در این زمان فرد باید نهایت تلاش خود را برای نگهداری و مواظبت از پای آسیب دیده انجام دهد پس ایمپلنت دندانی هم به همین صورت است و باید به دقت از آن نگهداری کرد  بخصوص که در دهان به دلیل مرطوب بودن محیط و وجود باکتری ها و فشار های جونده و فشار های جانبی که توسط زبان به دندان ها وارد میشود حساست مراقبت را بیشتر کرده پس وقتی  جراحی ایمپلنت انجام میدهیم باید  مراقبت  های گفته شده توسط پزشک را کاملا رعایت کنیم و درکل گول اینگونه تبلیغات را نخوریم.

عوامل متعددی در امر وجود دارد که مهمترین آنها وضعیت عمومی و سیستمیک بیمار است از جمله نداشتن بیماری های زمینه ای مثل قند خون و یا عدم استفاده از دارو های خاص مثل کورتون ها  و غیره از دیگر عوامل شکست ایمپلنت سیگاری ویا الکلی بودن  بیمار ویا بهداشت بسیار پایین بیمار و یا داشتن دندان قروچه از دیگر عوامل شکست ایمپلنت به حساب می آید که در پایین به توضیح کامل تر آن میپردازیم.

استاد مش که بنیان گذار ایمپلنت در دنیا بود و اولین ایمپلنت هارا روی حیوانات تست کرد و درصد موفقیت چسبندگی  ایمپلنت را با استخوانهای حیوانات در ازمایشگاه  انجام داد و به رقم  خیلی موفقیت آمیز ۹۸٪ رسید. امروزه کمپانی های سازنده که ایمپلنت های مختلف میسازند و روی سورفیس های ایمپلنت(سطح چسبنده ایمپلنت با خود استخوان) کار میکنند،آمار بالای ۹۸٪ راداده اند، جنس ایمپلنت های دندانی از فلز اکسید تیتانیوم میباشد که جزو زیست سازگار ترین فلز با استخوان انسان شناخته شده است که اگر بهداشت فردی و موارد فوق الذکر بیمار کاملا رعایت شود بدونه کوچکترین مشکل پایه ایمپلنت(فیکسچر)با استخوان کاملا جوش خورده و فرد میتواد به راحتی و بدونه کوچکترین مشکل به زندگی روزمره خود ادامه دهد.

منظور از بهداشت فردی بیمار این است که فرد باید شرایط نگهداری ایمپلنت را فراهم کند. زمانی که یک فرد سیگاری یا الکلی ایمپلنت انجام میدهد به هیچ عنوان تا دو هفته بعد از کار گذاشتن ایمپلنت به دلیل باز بودن زخم نباید از دود یا الکل استفاده کند  چون دود یا الکل به راحتی میتواند از فضای بخیه عبور کند و خود را به سطح استخوان ایمپلنت شده برساند و چون حاوی مواد خطرناک و سرطان زاست  گلبول های سفید بدن را تحریک میکند و گلبول های سفید که نقش محافظتی در بدن را دارند ایمپلنت را عامل بیگانه شناسایی کرده شروع به تولید پادتن علیه ایمپلنت میکنند که در نتیجه بعد چند مدت بیمار با درد و ورم زیاد به دندانپزشک مراجعه میکند و دندانپزشک هم با معاینه کلینکال متوجه فیل شدن(شکست) ایمپلنت و تخریب بافت استخوانی میشود که در این اتفاق مجبور به خارج کردن ایمپلنت و باز سازی استخوانی بیمار،میشود که علاوه بر زمان، برای دو طرف هزینه بردار است. پس بهداشت فردی یکی از مهمترین عوامل نگهداری ایمپلنت محسوب میشود.

یکی دیگر از عوامل فیل شدن ایمپلنت عادت دندان قوروچه یا براکسیزم است و عامل دیگر قند ماهیچه ای و قند خون بیمار  که معمولا قند ماهیچه ای (H.B.V.C) که هر ۳ماه یکبار  گرفته می شود  باید زیر عدد 6 باشد و قند خون روی 125 باشد و مرتبا باید توسط پزشک  متخصص غدد کنترل شده باشد.

در برخی افراد،هنگام خواب به دلایل مختلف ،دندان هارا روی هم می فشارند که باعث مشکلات عدیده در این بیماران میگردد  در اصل ریشه دندان به وسیله الیاف(عصب های دندانی) مخصوص  به استخوان فک اتصال دارد که مثل کمک فنر بازی می کند، این الیاف به نام الیاف پریو دنتال از یک طرف به  استخوان فک و از طرفی به ریشه دندان ها چسبیده  و  تحمل یک مقدار فشار دندان ها را روی هم را دارد  ولی ایمپلنت اینطور نیست  هیچ فضایی بین رزوه ها ی ایمپلنت  و استخوان وجود ندارد و مستقیم به هم چسبیده اند.

بنابراین  فشارهایی که در سطح جونده روکش ایمپلنت وجود دارد   این فشار  مستقیما روی استخوان منعکس می گردد و اگر این فشار خارج از اندازه مناسب و نرمال باشد (دندان قروچه) باعث  شروع به تحلیل استخوانی و بعدهم شکست ایمپلنت می شود.

زمانی که مدت مدیدی بی دندان باشیم  استخوان فک شروع به تحلیل میکند و کوچک میشود(هم از نظر عرضی و هم از نظر طولی) پس اگه بخواهیم آن دندان ازدست رفته را با ایمپلنت جایگزین کنیم نیاز به استخوان کافی داریم تا بتوانیم پایه ایمپلنت(فیکسچر) را جایگذاری کنیم پس مجبور به انجام پیوند استخوانی هستیم.

عمدتا در مواقعی که ریشه دندان باقیمانده کشیده میشود در همان موقع برای راحتی بیمار و کم کردن مراحل جراحی از دو مرحله به یک مرحله پس از قراردادن ایمپلنت در جای ریشه های قدیمی  فضای خالی اطراف ایمپلنت با استخوان فک را با پیوند استخوان پر میکنیم

انواع پودر استخوان:

• آلو گرفت(از یک انسان دیگر گرفته میشود)
• زنو گرفت(از حیواناتی نظیر اسب و خوک گرفته میشود)
• آتو گرفت(از خود فرد گرفته میشود معمولا از لگن یا چانه)
• سنتتیک(به صورت کاملا صناعی در آزمایشگاه تولید میشود)

عموما تمام پودر استخوان ها گرانولی (دانه های ریز و درشت و گرد)هستند که درون آنها از مواد اولیه استخوان ساز تشکیل شده که دندان پزشک در محلی که قطر و ارتفاع استخوان کم است جایگذاری میکند و این مواد با مخلوط شدن در ناحیه پیوند شروع به آزاد سازی کلسیم و مواد سازنده استخوانی میکنند و بعد از طی ۳ الی ۶ ماه این مواد کاملا به استخوان تبدیل میشود، که بهترین نوع این ها همان طور که گفته شد اتوگرفت هاهستند.

خیر اگر در هنگام کشیدن دندان نهایت دقت توسط دندانپزشک صورت گیرد به طوریکه دیواره های استخوانی آسیب نبینند میتوان بدون عمل پیوند استخوان ایمپلنت را جراحی و با موفقیت انجام داد. در صورت آسیب دیواره دندانی باید بعد پیوند استخوان حداقل سه ماه تا شش ماه صبر کرد تا خود بدن استخوان سازی را انجام دهد تا بتوان جراحی ایمپلنت را به درستی انجام داد.به طور کلی پیوند استخوان زمانی انجام میشود که که در عکس رادیو گرافی سه بعدی (CBCT) میزان طول و قطر استخوان فک به میزان کافی نباشد.چون حداقل فضای لازم در قطر بدون احتساب سایز فیکسچر باید ۳ میلی متر فضای آزاد داشته باشد حال دندانپزشک با توجه به عکس رادیو گرافی این فضا را به دقت تخمین میزند و در صورت کمتر بودن این فضا پیوند استخوان را انجام می دهد، ولی اگر استخوان از قطر و طول مناسب برخوردار باشد دیگر احتیاجی به پیوند استخوان ندارد.

کسانی که در جوانی دندان های خود را کشیده اند به خصوص از پروتز متحرک  نامناسب استفاده کرده اند یا یک دندان های کشیده شده طولانی مدت داشته اند و در اثر یا در اثر تصادف قسمتی از بافت استخوانی فرد آسیب دیده باشد.

(که با استفاده از عکس رادیو گرافی CBCT ) به طود دقیق تشخیص داده میشود. شاید شما اسم ممبرین در دندانپزشکی را به گوش شنیده باشید ممبران یا ممبرین غشایی هست که بعد از پیوند استخوان  روی آن مثل یک کاور یا پوشاننده قرار میگیرد و کاربرد آن حفاظت از ایمپلنت و مواد پیوند استخوانی میباشدو کمک میکند که  پودراستخوان از فضای جراحی  شده خارج نشوند و به هدر نروند که بعداز تقریبا  بین ۳ الی ۹ ماه  تبدیل به استخوان  شوند.

مواردی که معمولا  از پیوند استخوان استفاده می شود:

قبلا هم توضیح دادیم  دندانی که روت کانال (عصب کشی ) ناقص شده است یا ریشه شکسته  است و باید کشیده شود در این مواقع هم  وقتی دندان کشیده می شود  و وقتی ایمپلنت را می گذاریم فضاهای خالی که جای ریشه های دندان است باید پر شود که بهترین متریال  همان پیوند استخوانی  است که بر حسب انتخاب  دندانپزشک تشخیص داده میشود.

یک زمانی ایمپلنت وجود نداشت  خب بالطبع بیمار از بریج استفاده می کرد حتی از پلاک های پارسیل آکریلی یا فلزی (کروم کبالت) چند دندانی استفاده می کرد  و الان ایمپلنت یکی از  بهترین درمانهاست و باعث اعتماد بنفس به بیمار  وباعث طول عمر بیشتر استخوان میشود(در اصل باعث کم شدن یا قطع تحلیل استخوانی میشود).

یکی از راهکار های تشخیص مشاهده کلینیکالی  درمانگر است. عموما برای افراد جوان کمتر از بریج های دندانی استفاده میشود و عموم استفاده بریج برای افراد مسن تر است.در این مواقع که سن بیمار بالاست  و دندان های مجاور عصب کشی شده بهتر است برایشان پین گذاری کنیم ودر واقع دندان های پایه را تقویت  میکنیم و در مرحله بعدی برایشان بریج کار کنیم.

با این بریج ها  می شود سال ها زندگی کرد.  اما در افرادجوان که یک دندان خود را از دست داده اند و استخوان خیلی خوبی از نظر پهنا و  ارتفاع دارند و دندان های مجاور سالم باشند بهترین راه ممکن انجام ایمپلنت است و فقط زمانی میشود از بریج استفاده کرد که این دندان های مجاور آسیب دیده یا عصب کشی شده باشد. اگر دندان های مجاور سالم باشند باید ریسک این را انجام دهیم که دندان سالم  بیمار را تراش دهیم  که در خیلی از موارد  شاخک های عصبی داخل تاج دندان خیلی باز است  و در تراشی که داده می شود  ممکن است, این شاخک  اکسپوز (باز) شود  و ناچار به روت کانال بشویم.در این کار کیس ها بهترین جایگزین انجام ایمپلنت است.

گاها میبینیم که در اثر تصادف و ضربه تاج دندان میشکند که منجر به روت کانال میگردد ویا در اثر عدم رعایت بهداشت دهان و دندان مناسب فرد تاج دندان میپوسد که آن نیز منجر به عصب کشی و روت کانال دندان پوسیده میگردد فلذا اگر این دندانهای روت کانال شده(عصب کشی شده)به وسیله ی پین های مناسب و روکش محافظت نگردد تاج دندان ها شکسته و ریشه آنها در فک باقی میماند.حال اگر همین ریشه های روت کانال شده بدون عفونت انتهای ریشه و کیست باشند بهتر است که این ریشه ها تا گذاردن زمان ایمپلنت در فک باقی بماند چونکه عرض و ارتفاع استخوان اطراف خود را نگه میدارند.

در جراحی، feresh socket (نوع روش ایمپلنت گذاری است که در آن بالافاصله با کشیدن دندان پایه ایمپلنت را در محل جایگذاری کرده و با پیوند استخوان  و ممبران محل جراحی را میپوشانند) ریشه درجا کشیده شود  و ایمپلنت در جای ریشه گذاشته شود.

چون  همان ریشه باعث می شود که استخوان  های اطراف  ریشه سالم و خوب  و پهن و تازه باقی بماند و هر چه از ایمپلنت پهن تر و بلند تری استفاده شود برای بیمار بهتر است.

اگر بخواهیم از نظر هزینه ای بین انتخاب بریج و انجام ایمپلنت مقایسه ای کرده باشیم به این صورت خواهد بود:

در صورتی انجام بریج به صرفه تر است که دندان های کناری عصب کشی شده  قابل قبولی داشته باشد و قبلا درمان ریشه شده باشد چون برای انجام بریج نیاز است که دندان های کناری تراش داده شود و اگر این دندان ها سالم باشد به هیچ عنوان این کار درست نیست چون نباید دندان های سالم را مورد ریسک قرار داد و گاها مجبور به روت کانال میشویم که در این صورت هزینه انجام اینکار هم خیلی بیشتر از انجام ایمپلنت است.پس در صورتی که دندان های مجاور سالم باشند به صرفه ترین و منطقی ترین کار  انجام ایمپلنت است.

جنس ایمپلنت از اکسید فلز تیتانیم نوع چهار یا پنج  است که یکی از زیست سازگار ترین فلز های کشف شده با بدن انسان به شمار میرود. این فلز جزو فلزات گرانبها محسوب میشود. حال شرکت های سازنده ایمپلنت با دانش و تکنولوژی هایی که دارند،روی سطح آن رزوه  و سندبلاست های مخصوصی انجام میدهند و درسطح ایمپلنت یک سری مواد به کار میبرند که به زیست سازگاری این ماده کمک بیشتری میکند.قیمت ایمپلنت بسته به نوع خلوص تیتانیم و آبکاری های روی سطح آن و مواد سندبلاست شده روی سطح آن قیمت گذاری میشود.

به رزوه های روی سطح فیکسچر تِرِد میگویند. بعضی از این شرکت ها سطح فیکسچر را در اسید اچ میخوابانند تا به واسطه این ماده روی سطح فیکسچر خلل و فرج ایجاد شود تا جوش خوردن آن با استخوان فک زود تر و بهتر انجام شود.پس دلیل این تفاوت قیمت ها این ویژگی هایی است که کمپانی ها روی ایمپلنت ها انجام می دهند ولی باید این نکته را مد نظر قرار داد که این تفاوت قیمت باید منطقی  و اصولی باشد و باید تحقیقات قیمتی را در مورد آن ایمپلنت انجام دهید تا مورد سواستفاده برخی سودجو قرار نگیریم.

متوسط قیمت ایمپلنت های کره ای به همراه روکش چیزی بین ۷ تا ۸ میلیون تومان است. برای ایمپلنت های آلمانی و سوئیسی چیزی بین ۸ تا ۱۰ میلیون تومان منطقی است.اگرشخصی به شما از برند های ساخت کشور های دیگر با قیمت های عجیب و غریب گفت باید حتما با دندانپزشک معتمد خود مشورت کنید و خیلی ساده هرچه که گفتند را قبول نکنید.